Sesiapa yang belajar di India dan meminati bahasa Arab mesti mengenali nama Maulana Wahiduzzaman Kiranawi. Hampir kesemua pelajar memiliki kamus yang disusun oleh beliau. Kamus Urdu-Arab, Kamus Jadid Arab-Urdu dan Kamus Istilahi. Selain itu buku Qira`ah Wadhiah beliau juga dijadikan sukatan Darul Uloom sebagai reading book untuk pelajaran bahasa Arab. Saya mengenali Maulana tetapi tidak pernah memberanikan diri bercakap dengannya. Saya juga tidak berkesempatan untuk menjadi anak murid beliau. Maulana hanya mengajar di kelas takhasus Bahasa Arab ketika saya di Deoband. Tetapi saya masih bertuah kerana menjadi rakan kepada anak Maulana, Qadruzzaman, yang pada masa itu menjadi classmate saya di tahun 1, 2 dan 3. Tetapi dia tidak sempat menamatkan pengajian di Darul Uloom kerana terpaksa `jaga kedai buku` keluarganya, Maktabah Husainiyyah.
Maulana seorang yang cintakan bahasa Arab. Beliaulah yang menghidupkan bahasa Arab di Darul Uloom Deoband. Ketika masih menjadi pelajar Maulana sudahpun membuka kelas bahasa Arab untuk pelajar-pelajar lain. Beliau mengajar mereka menggunakan bahasa Arab secara praktikal. Menulis, mengarang, bercakap dan berpidato. Beliaulah pelopor kepada persatuan bahasa Arab di Darul Uloom, Nadi Arabi. Beliau juga menghidupkan majallah Ad Daie Darul Uloom yang berbahasa Arab. Kebolehan Maulana menguasai bahasa Arab moden amatlah pelik memandangkan rata-rata madrasah aliran Deobandi hanya berpada dengan bahasa Arab yang tertulis dalam matan-matan atau teks-teks turath.
Maulana seorang yang tegas. Amat menjaga waktu dan keterampilan. Saya selalu melihat beliau berjemaah di Masjid Qadhi berdekatan dengan rumahnnya. Maulana seorang yang tinggi dan kurus. Daripada raut wajahnya dan pakaiannya yang sentiasa kelihatan putih bersih seseorang dapat meneka bahawa Maulana mempunyai keperibadian yang luhur. Beliau mengajar di Darul Uloom selama 30 tahun. Selain mengajar bahasa dan kesusteraan Arab beliau pernah juga diamanahkan mengajar kitab-kitab hadith seperti Sunan Nasai dan Syarah Ma`ani Athar Thahawi.
Dua tahun sebelum akhir hayatnya, Maulana bertungkus lumus menyiapkan sebuah kamus Arab-Urdu yang bersaiz besar. Ia mencangkupi seratus ribu perkataan. Kamus itu pada awalnya dinamakan oleh Maulana sebagai Kamus Muhith. Tetapi kemudiannya dinamakan Kamus Wahid oleh anak-anak beliau yang menguruskan penerbitannya kerana mengambil sempena nama beliau. Pada tahun beliau meninggal dunia Maulana telah menyiapkan koleksi hadis-hadis Akhlaq dan Adab. Maulana meninggal dunia di kala umurnya 65 tahun. Maulana dilahirkan pada tahun 1930 di Kiranah sebuah kampung di daerah MuzaffarNagar berdekatan dengan Deoband. Beliau meninggal pada tahun 1995 di Deoband ketika saya masih di sana. Saya sempat menziarahi jenazah Maulana di rumah beliau. Berpusu-pusu pelajar datang melihat Maulana buat kali terakhir. Maulana disemadikan diperkuburan Qasimi, perkuburan kebanyakan ulama Deoband. Perginya Maulana perginya seorang mahaguru yang banyak berjasa menghidupakan sesuatu yang sudah dialpakan oleh masyarakat ilmuan. Iaitu bahasa Arab, bahasa Al-Quran. (Rujukan: Muqaddimah Kamus Wahid)
Maulana seorang yang tegas. Amat menjaga waktu dan keterampilan. Saya selalu melihat beliau berjemaah di Masjid Qadhi berdekatan dengan rumahnnya. Maulana seorang yang tinggi dan kurus. Daripada raut wajahnya dan pakaiannya yang sentiasa kelihatan putih bersih seseorang dapat meneka bahawa Maulana mempunyai keperibadian yang luhur. Beliau mengajar di Darul Uloom selama 30 tahun. Selain mengajar bahasa dan kesusteraan Arab beliau pernah juga diamanahkan mengajar kitab-kitab hadith seperti Sunan Nasai dan Syarah Ma`ani Athar Thahawi.
Dua tahun sebelum akhir hayatnya, Maulana bertungkus lumus menyiapkan sebuah kamus Arab-Urdu yang bersaiz besar. Ia mencangkupi seratus ribu perkataan. Kamus itu pada awalnya dinamakan oleh Maulana sebagai Kamus Muhith. Tetapi kemudiannya dinamakan Kamus Wahid oleh anak-anak beliau yang menguruskan penerbitannya kerana mengambil sempena nama beliau. Pada tahun beliau meninggal dunia Maulana telah menyiapkan koleksi hadis-hadis Akhlaq dan Adab. Maulana meninggal dunia di kala umurnya 65 tahun. Maulana dilahirkan pada tahun 1930 di Kiranah sebuah kampung di daerah MuzaffarNagar berdekatan dengan Deoband. Beliau meninggal pada tahun 1995 di Deoband ketika saya masih di sana. Saya sempat menziarahi jenazah Maulana di rumah beliau. Berpusu-pusu pelajar datang melihat Maulana buat kali terakhir. Maulana disemadikan diperkuburan Qasimi, perkuburan kebanyakan ulama Deoband. Perginya Maulana perginya seorang mahaguru yang banyak berjasa menghidupakan sesuatu yang sudah dialpakan oleh masyarakat ilmuan. Iaitu bahasa Arab, bahasa Al-Quran. (Rujukan: Muqaddimah Kamus Wahid)