Amin Raihani (1876-1940) kelahiran Lubnan tetapi membesar di US. Beliau berhijrah ke US ketika berumur 10 tahun. Sesuai dengan pendidikan di tempat barunya itu beliau mula cinta kepada sastera Inggeris kerana beliau seorang yang amat minat membaca. Sudah tentulah Amin Raihani akan terpegun dengan buku-buku sastera Inggeris yang ditulis oleh penulis-penulis agung mereka seperti Shakespeare samada dalam bentuk novel maupun drama. Tetapi akhirnya beliau menyedari siapa dirinya dan apakah bahasa ibundanya. Kesedaran ini menyebabkan beliau berazam untuk mendalami bahasa Arab. Beliau mula membaca buku-buku seperti Bahs Al-Mataalib oleh Jarmanus Farhat (d1732), Nahju Al-Balaghah oleh pengumpulnya Sharif Razi (d1015), Maqaamat Al-Hariiri oleh Hariri (d1122), Muqaddimah Ibn Khaldun, antara beberapa buku yang disebut oleh beliau yang menjinakkan dirinya untuk terus menerokai kekayaan dan keindahan bahasa Arab.
Buku Thomas Carlyle, On Heroes and Hero-Worship menyedarkannnya tentang hero-hero dalam sejarah Islam. Malah beliau melahirkan rasa takjub dan pelik terhadap dirinya yang mengenali baginda Rasulullah saw melalui orang putih Barat itu. Tulisan mereka ini membawa beliau mencintai rijal-rijal Arab dan sejarah ttg Arab.
Kecintaan kepada Arab dan bahasanya inilah telah mengangkat beliau sebagai seorang sasterawan Arab Moden sebaris dengan Jibran Khalil Jibran, Abbas Mahmud Aqqad, Salma Musa, Taufiq Hakim, Muhammad Husein Haikal dan penulis-penulis moden yang lain.
Apa yang boleh kita pelajari daripada kisah Amin Raihani ini ialah tentang semangatnya untuk mempelajari bahasa Arab setelah mengetahui siapa dirinya. Jika kita mengetahui siapa diri kita sekurang-kurangnya dalam hubungan dengan Al-Quran dan solat maka sudah tentu kita akan berusaha melebihi usaha yang dilakukan oleh Amin Raihani untuk memahami ayat-ayat solat dan bacaan Al-Quran yang sudah tentunya ditulis dan dibaca dalam bahasa Arab.
No comments:
Post a Comment