Kalau tidaklah kerana buku Mukhtarat Arabiyyah
nescaya saya tidak mampu untuk memasuki universiti seperti UIA di
peringkat MA walaupun memiliki ilmu agama yang boelh dikatakan cukup
untuk mengikuti pengajian di peringkat ini. Pada zaman saya belajar
di Darul Uloom Deoband bahasa Arab yang diajar hanya untuk memahami
kitab turath yg menyentuh ttg ilmu-ilmu agama. Penekanan lebih kpd nahu,
saraf dan mengingati mufradat melalui bahan bacaan yg lebih kpd syair.
Bahan-bahan bacaan moden dan kalam nathar kurang diberi perhatian malah
hampir tenggelam.
Oleh kerana waktu itu saya sudahpun matang
berbanding dengan pelajar-pelajar India yang rata-rata umur mereka spt
budak sekolah menengah maka saya sempat berfikir untuk mengatasi masalah
tersebut. Kitab Mukhtarat Arabiyyah yg menjadi silibus di peringkat
takhassus Adabul Arabi di Darul Uloom menjdi pilihan saya untuk
mendampinginya. Saya mengusahakan utk membaca dan mempelajarinya 5 tahun
lebih awal drp pelajar India yg sekelas dgn saya. Malah tak sampai satu
percent pun di kalangan mereka yang ada rezeki untuk mempelajarinya
kerana kitab itu diajar selepas graduate.
Selepas mempelajari
kitab ini barulah saya yakin sedikit dgn bahasa, yakni bahasa Arab
sebagai alat perhubungan. Jika mahu berhubung dgn universiti ada bahasa
yg perlu diketahui yg digunakan oleh mereka. Jika mahu berhubung dgn
madrasah atau pondok ada bahasa yg perlu diketahui yang digunakan oleh
mereka. Pokoknya kitalah yg bertanggungjawab mempelbagaikan kebolehan
kita.
Hari ini saya seperti budak yang bekerja di kedai
photostat kerana berkhidmat kepada kitab Mukhtarat yang saya pernah
gunakanya dahulu. Dulu kitab ini berkhidmat kpd saya. Sekarang tibalah
masanya saya berkhidmat untuknya. Dari pagi saya cuba scan kitab
tersebut yang mengandungi 200 lebih mukasurat dengan menggunakan
CanoScanLide 100 yang manual itu. Pukul 11 malam baru habis, nonstop.
Kitab yang sudah tercerai kulitnya menyukarkan utk scan dgn selesa.
Terasa kebas tangan. Bagaimanalah orang kerja photostat buku yg
bertimbun-timbun itu.
Oleh kerana ramai pelajar Basooir memberi
respon untuk membuat latihan daripada kitab ini maka saya amatlah
gembira. Saya gembira kerana mereka mendahului perancangan saya kerana
buku ini sememangnya akan menjadi silibus video Basooir. Yang nyata saya
gembira kerana saya dapat berkhidmat kepada kitab ini . Ertinya
berkhidmat kepada bahasa Arab. Berkhidmat kepada bahasa Al-Quran.
Moga-moga ia akan memberi manfaat kepada semua orang dan menjadi saham
untuk penulisnya dan orang yang berbuat sesuatu untuk menyebarkan
kebaikannya di Hari Akhirat..
No comments:
Post a Comment